IJsland video

De video van de fotoreis op IJsland is af!

SNP natuurreizen gaf me een opdracht om een kort filmpje te maken over de fotoreis op IJsland. Een schitterend decor voor een filmpje natuurlijk en een genot om daar te filmen. Wat een landschap.

Ik heb alles gefilmd met de eos 5DmII.

De editing is gedaan door Rob Groters.

Fotoreis IJsland

Wat een genot om weer een week op IJsland te zijn.

Ik heb hier een geslaagde workshop gegeven voor 10 enthousiaste fotografen.

De afwisseling in landschappen en weersomstandigheden was weer ongekend.

En voor een landschapsfotograaf een feest.

Nu ook met m'n nieuwe 10-stops grijsfilter gewerkt.

Het kost even wat moeite om een scherpe foto te krijgen in de storm met een sluitertijd van 2 minuten. Maar dat levert wel een rustige en toch dramatische foto's op.

Vlieland

Net terug van een heerlijke vakantie op Vlieland.

Een aangename verrassing.

Veel natuur, fijne camping (lange Paal) en heerlijk weer.

Vroeg op voor mooi licht is zomers echt vroeg,

maar wel heel mooi.

Canon eos 5DII, 17 mm, f18, 0,5 sec, iso 400, gradatiefilter

Spegelglad

De Kreupel; een klein
opgespoten eiland in het IJsselmeer.
Wat zich in een paar jaar tijd heeft zich dit ontwikkeld
tot een gigantische vogelkolonie met 7000 visdieven,
9000 kokmeeuwen en 3000 aalscholvers.

Het was warm.

Maar meer bijzonder; het was windstil.
Een spiegelglad IJsselmeer!
Water wordt lucht.

eos 5dmarkII, 285 mm, 1/250 sec, f11, iso 125, zwartwit gemaakt

Klaprozen

Tere rode blaadjes

wapperend in de wind.

Ze maken me altijd vrolijk,

de zomer is begonnen.

Leven op de Terra Preta

Dit is de trailer van de documentaire die op dit moment gemonteerd wordt.

Opgenomen in de dorpjes langs de Rio Aripuana, Brazilie.

In evenwicht met het regenwoud

Tijdens mijn reis in Brazilie, logeerden we steeds bij de lokale gemeenschappen die wonen op de oevers van de Rio Aripuana. Het zijn nazaten van de rubbertappers die hier in de jaren 50-70 neerstreken. Caboclo's worden ze genoemd. Ze wonen op de terra preta's van de indianen. Dit zijn de vruchtbare bodems die de indianen ooit maakten. Het is een dikke laag vruchtbare zwarte aarde. Over hoe de indianen deze zwarte aarde maakten ben ik een documentaire aan het maken.

De indianen zijn verdreven en de rubbertappers hebben hier een bestaan opgebouwd. Ze leven grotendeels in evenwicht met het regenwoud, halen er uit wat ze nodig hebben voor eigen gebruik. En soms wat meer om te verkopen, zoals de paranoten of vis.

Ik had de mogelijkheid om natuurlijke portretten te maken van de caboclo's en hun soms bijzondere ambachten.

- Joao - 63 jaar

20 kinderen, woont alleen op een terra preta langs de Rio Aripuana.

Jager, boer, diamantzoeker, goudzoeker, jaguarhunter in de jaren 70.

-Brandon - 72 jaar

25 kinderen, woont alleen langs de weg naar Novo Aripunas.

Verbouwd maniok op een stuk land waar hij een stukje regenwoud voor heeft moeten kappen.

Verzameld paranoten in het regenwoud.

-Antonio-

Woont met vrouw en kinderen in Novo Olinda.

Verbouwd maniok op de terra preta. Jaagt op zeekoeien hij op zeekoeien en schildpadden en vangt er zo'n 3 zeekoeien per jaar. Iedere zeekoe levert 40 liter olie waar ze het eten in bakken.

-Damien-

Woont samen met vrouw en 3 kinderen in Novo Olinda. Was rubbertapper en ook copaibeira. Hij verzamelde kopal olie uit de kopalboom. Deze boom die op enkele plekken voorkomt in het regenwoud heeft een net van aderen met olie in z'n stam zitten. De olie-tappers lopen eens per jaar hun ronde door het woud en tappen de olie af. Als de juiste ader gevonden wordt stroomt de boom leeg en dat levert zo'n 10 liter olie op. De boom gaat hier niet dood aan. De olie heeft een medicinale werking tegen darmontsteking.

Afgestraft

Heftig gekrijs schalt door het kronendak. De doodshoofdaapjes springen van de ene naar de andere boom. Geritsel van bladeren, gekraak van takken en een hoop drukte. Een roofvogel? We hadden niets gezien. De groep was vredig van vruchtjes aan het eten terwijl wij; Marc van Roosmalen, ik, en 2 jongetjes uit Novo Olinda ze goed konden bekijken vanuit de kano. De igapo, het overstroomde bos, heeft eindelijk rijpe vruchten waar de apen op af komen. Deze groep van zo’n 30 dieren doen zich tegoed aan vruchten en insecten. Allerlei kleurrijke vogels, die ik al niet eens meer op naam probeer te brengen, hangen hier ook rond. Op jacht naar de insecten, die de vliegensvlugge grijpklauwtjes van de apen weten te ontlopen.

Terwijl in het dichte bladerdak het gekrijs aanhoudt begint de jongen op de boeg ook druk te gebaren en te schreeuwen. Hij wil iets van de jongen achterop, maar krijgt dat niet. Dan springt hij in het water en begint hard te zwemmen. De kans op een hongerige krokodil in dit deel van het bos neemt hij voor lief. Nu zie ik pas wat er aan de hand is; er is een aapje in het water gevallen die probeert te zwemmen naar de dichtstbijzijnde boom. Maar de jongen zwemt harder en pakt het aapje. Vol trots laat ie hem zien in de boot. Het is een jong wat van de rug van de moeder is gevallen. Hij bloedt in z’n nek. "waarschijnlijk gebeten door andere leden van de groep", aldus Marc. “Misschien pakte hij een insect die niet voor hem was. Ruzie komt vaak voor in dit soort groepen.”

De jongens willen het aapje houden, maar uiteindelijk weten we ze ervan te overtuigen dat het beter is als ie weer terug gaat naar z’n moeder. Ik maak nog een paar foto’s van het kleintje voor we hem weer op een tak zetten. Voor Marc maak ik foto’s van z’n koppie en z’n buik. De oortjes van de dooshoofdaapjes aan deze kant van de rivier zijn minder behaard dan normaal. Exemplaren van deze doodshoofdaapjes had hij nog niet van dichtbij gezien. De diversiteit aan apen in dit gebied en de rest van de Amazone is nog steeds een grote puzzel waar hij zijn levenswerk van heeft gemaakt.

Z’n moeder zit vlakbij en hoort de hoge alarmkreten van de kleine. Als we afstand nemen zien we hoe de kleine van kroon naar kroon steeds dichter bij z’n moeder komt. Even krijgen we nog een glimp te zien van moeder met kind. Dan is het weer rustig in het bos.

Vloedbos

Het is hoog water in de grote rivieren en

de ooibossen staan onder water.

Een bijna jaarlijks terugkerend fenomeen

die de uiterwaarden zo dynamisch maken.

De foto is genomen vanaf een wiebelende Waalbrug

met de toeterende vrachtwagens in mijn rug.

Het sfeerverschil met het landschap voor me

kon niet groter...

Volgende week vertrek ik naar Brazilië om

daar met Marc van Roosmalen de vloedbossen

van de Amazone in te gaan.

Ook daar is het nu hoog water.

En dat is de tijd dat de bomen

van het vloedbos hun vruchten rijpen.

Dit fruitbanket trekt alle vruchteters

uit het omringende regenwoud aan.

Met de kano varen we door het kronendak

om dit schouwspel te bekijken.

eos 5DmarkII, 24 mm, f5.6, 1/320 sec, iso 800

Sporenkapsels

Op zoek naar een glimp van het voorjaar

kwam ik in het wilgenbos in de uiterwaarden

bij Wageningen terecht.

De wilgen zijn oud en het bos stort in.

Stammen liggen schots en scheef door elkaar

en zijn behangen met mossen.

Een mooie sfeervolle plek om m'n

nieuwe macro-teleobjectief te testen.

Canon eos 5dmII, 150 mm, f2.8, 1/60 sec, iso 800

Zwartwit

Februari geeft nog niet

zoveel kleur aan het landschap.

En de kou maakt het fotograferen ook

niet erg aangenaam.

Maar de workshop landschapsfotografie

voor de fotoclub Houten in de uiterwaarden bij

Deventer, was gisteren een succes.

Dramatische Hollandse luchten en ijs zorgden

voor mooie plaatjes.

De lezing van Gerard Oostermeijer vorige week

op het natuurfotofestival inspireerde me weer

voor zwart wit in de landschapsfotografie.

Eos 5DmII, 24 mm, f16, 1/640 sec, iso 400, zwartwit

natuurfotofestival

Zaterdag 13 februari organiseert het NVN

het tweejaarlijkse internationale natuurfotofestival.

Dit jaar met Jim Brandenburg als uitsmijter!

Ook ik ben als spreker gevraagd.

Hiervoor heb ik een audiovisual gemaakt; landSHAPES

Het gaat over landschappen, over vormen

en over kleuren.

Ik heb zin in dit spektakel van zaterdag.

Prachtige dooi

Deze winter was mooi

met de sfeervolle witte landschappen.

Maar ook het verval van de winter

is ineens onverwacht mooi.

Vanaf grote hoogte kon ik zien hoe het ijs

langzaam weer in water over gaat.

Mooie structuren die steeds groter werden

in de loop van de dag.