Dansende beuken

Na een reeks van opdrachten was het nu de tijd om weer eens voor mezelf op pad te gaan. Lekker mijn eigen creativiteit de vrije loop laten gaan, zonder ‘format’ in mijn hoofd. Ik ben naar het Speulderbos gereden. Dit is een oud beukenbos op de Veluwe waar ik veel geweest ben tijdens mijn studie en kort daarna. Het is het bos met de dansende beuken.

De dansende beuken zouden ontstaan zijn doordat mensen steeds de lange rechte bomen eruit haalden voor timmerhout. Maar ecologen denken dat het wellicht ook komt omdat jonge boompjes in een dicht bos hun weg omhoog moeten zoeken, slingerend naar het licht.

Wat de verklaring ook is, het is een sfeervol bos waar vreemd genoeg weinig mensen komen. Ik kom er graag. En zeker als het herfst is. De eerste week van november is het beukenbos op z’n mooist.

De silhouetten van de beuken zijn soms net mensen. De heupen wiegen, de armen in de lucht. Een spotlight schijnt op de dansvloer. Het restantje mist maakt het extra sfeervol. Het enige wat nog ontbreekt is een nieuwsgierige hinde in het midden van dit herfsttafereel.

eos 5dMII, 300 mm, f9, 1/30 sec, iso 400

1 jaar oud

Gister voor het eerst een kinderfeestje georganiseerd.
M'n zoontje Tijn is 1 jaar geworden vorige week.
De details van huilende zeurende en pretmakende kinderen zal ik jullie besparen.
Laat staan de chaos die in korte tijd gemaakt kan worden.


Afgelopen jaar heb ik veel foto's gemaakt van Tijn. Al meer dan 2500 beelden staan in m'n beeldbank. Maar één foto denk ik vaak aan terug. Het is een foto van 25 oktober 2008, toen hij drie dagen oud was. Z'n ogen zijn opgezwollen, z'n koppie is nog mager. Donshaartjes groeien op z'n wang. Zijn voorhoofd is een beetje verkreukeld. Hij kijkt omhoog naar z'n moeder.


Gister geprobeerd dezelfde soort foto nog een keer te maken. Exact één jaar later. Wat is dat kereltje al vaak veranderd van uiterlijk. En nu deze foto's naast elkaar staan zie je het in één oogopslag. Hij is dezelfde, maar wel heel anders.



Canon EOS 1D-mark II, 99mm, f4.0, 1/40 sec, iso 250
Canon EOS 5D-markII, 90 mm, f2.8, 1/160 sec, iso 1250

Leegte bouwen

Voor een foto-opdracht was ik in Kerkrade.

Een gebied waar de bevolking niet groeit, maar krimpt.

Klinkt goed in een land waar iedere vierkante meter al een bestemming heeft. Maar het levert ook problemen op. De mensen die achter blijven zijn de ouderen, de jonkies trekken weg.

De stad moet daar iets mee. Normaal tekenen de landschapsarchitecten de groene ruimte om een stad vol. Maar nu moeten ze compleet anders denken. Welke wijk gaat weg en wat voor groen gaat het worden? Bos, gras, landbouw?

De opdracht die ik heb is 'leegte bouwen' in beeld te brengen. Lastig, want hoe laat je zien dat het groen gemaakt is, in plaats van vrij gehouden.

Van de vele plekken die we bezoeken vond ik dit de meest fotogenieke. De kerk is veranderd in een ruïne. Ik denk dat de kerk nog geen 50 jaar oud was. Waarschijnlijk gebouwd van het geld van de gelovigen. In dit geval de mijnwerkers. Maar de mijnen zijn dicht. En deze kerk nu ook. En straks zal op deze plek een nieuw bejaardentehuis z'n deuren openen.

Maar de opdrachtgever koos uiteindelijk voor het beeld van de straat die er niet meer is. Alleen het naambordje herinnert aan een flat die hier een maand geleden nog stond.